Het meidenteam “oud” van het Hoeksch Lyceum behaalt derde plaats bij het schoolhockey.
Na weken (twee) van training was het op vrijdag 7 april eindelijk zo ver. De voorrondes van het nationale schoolhockey stond op het programma. Iedereen was op tijd aanwezig, zodat er voor de eerste wedstrijd een tactische bespreking gehouden werd. Van te voren wisten wij dat het een moeilijke en zware dag zou worden. Was dit omdat onze poule zo sterk was? Nee dit was omdat wij maar 11 speelsters bij ons hadden. Helaas raakte iemand geblesseerd in de dagen voor het belangrijke toernooi. Ondanks het verlies van deze speelster hadden de coaches er alle vertrouwen in. Wij wisten dat alle speelsters topfit waren en makkelijk vijf wedstrijden van 25 minuten aan konden.
Om 10.00 uur was het dan zo ver op het zonovergoten sportpark van Derby te Zwijndrecht. Na een korte warming-up waren we klaar voor de eerste wedstrijd tegen Het Fortes Lyceum. Al snel na de aftrap werd duidelijk dat het een gelijk opgaand duel zou worden. De wedstrijd golfde op en neer met de beste mogelijkheden voor het Hoeksch Lyceum. Door het goede keeperswerk van Lotte werden de kansjes van Fortes onschadelijk gemaakt. De tijd tikte voorbij en vijf minuten voor tijd was het dan eindelijk raak. Na een goed opgezette aanval over de link flank wist Mirjam de bal behendig met de voet (inderdaad dat mag niet) mee te nemen om vervolgens de bal breed te leggen op Tess die zorgde voor de 1-0 op het scorebord. De scheidsrechters zagen beide shoots van Mirjam over het hoofd en net voor tijd waren de scheidsrechters opnieuw in ons voordeel. Na een goede aanval van Fortes kwam de speelster alleen voor de keepster, maar Lotte dook goed op de bal (misschien ook wel op de stick) en de scheidsrechters lieten het spel doorspelen. In de allerlaatste minuut kwamen wij nog een keer goed weg en werd er een strafcorner gegeven in plaats van een strafbal. Inmiddels had de fluit geklonken voor het eindsignaal, maar die strafcorner mocht nog genomen worden. Dit leverde geen kans op en de eerste drie punten waren binnen.
Na een aantal positiewisselingen stonden we om 11.00 uur aan de aftrap voor de tweede wedstrijd in de poule. Ditmaal moesten wij het opnemen tegen Willem de Zwijger College. Deze wedstrijd was een gelijk opgaande wedstrijd. Hoe langer de wedstrijd duurde des te beter kwamen wij in ons spel en dit resulteerde ook in kansen. Helaas wisten wij deze kansen niet om te zetten in doelpunten en trad er een eeuwen oude wet op: Als je zelf de kansen niet afmaakt valt het doelpunt aan de andere kant. Na een strafcorner wisten wij de bal niet goed weg te werken in de cirkel en ontstond er een scrimmage. Na een overtreding van de tegenstander(althans iedereen zag dat behalve de scheidsrechters) kwam de bal bij de aanvalster en tikte deze in het doel. Helaas werd deze goede wedstrijd van onze kant toch verloren met 1-0.
Om 11.00 uur stond de laatste poulewedstrijd op het programma tegen de nummer laatst Calvijn Groene Hart. Alle kansen lagen er nog om door te gaan naar de kwartfinale, maar dan moest er wel gewonnen worden. In de kleedkamer werd dit benadrukt door de coaches. Het was wedstrijd nummer 3 en iedereen had al 50 minuten in de benen zitten. We moesten elkaar gaan helpen in deze wedstrijd (de coaches hadden besloten de scheidsrechters te helpen). Strijden voor elke meter en elke bal. De meiden stonden scherp en gefocust aan de start. Vanaf minuut 1 was het duidelijk dat wij maar één doel hadden en dat is winnen. Dit resulteerde al snel in vele kansen en ook een doelpunt. Na een mooie aanval kon Tess op aangeven van Noa binnen slaan. We gingen niet achterover leunen en wachten op de tegenstander, maar we kozen vol de aanval. Na weer een paar geweldige aanvallen wisten Mirjam en opnieuw Tess te scoren en stond er 3-0 op het scorebord. Uiteindelijk scoorde Tess ook de 4-0 op aangeven van Noa. Noa kon haar ijzersterke wedstrijd nog bekronen met een doelpunt, maar helaas werd de bal gestopt door de keepster. Het Calvijn drong in de laatste minuten nog aan, maar Lotte wist haar doel weer schoon te houden door een aantal fantastische reddingen. Het eindsignaal klonk en de spanning steeg…… Zijn we door naar de kruisfinales??? Wat is de stand op het andere veld? Willem de Zwijger had twee wedstrijden al gewonnen en was al bijna zeker van de kruisfinales toch? Niks was minder waar, want zij gingen onderuit met 5-0. Doordat wij de laatste wedstrijd met 4-0 hadden gewonnen gingen wij op doelsaldo door naar de kruisfinales. Wie had dat nou van te voren gedacht?(De coaches natuurlijk wel).
Tijdens de lunchpauze werd onze tegenstander bekend. De tegenstander werd het Develsteincollege uit Zwijndrecht. De nummer 1 uit de andere poule waar verrassend het Dalton Lyceum was uitgeschakeld. Develstein was de absolute favoriet op het toernooi. De coaches waren bij elkaar gekomen om de tactiek voor de laatste wedstrijd te bepalen. Na lang beraad waren we tot de tactiek “parkeer de bus” gekomen ook wel Chelsea hockey werd genoemd. Wij zouden terugzakken achter de 23 meter lijn, de tegenstander ophouden en bij een fout gaan counteren. Door compact te spelen wilde we het aan laten komen op shoot-outs. Wij hadden alle vertrouwen in dat onze keepster Lotte ons naar de finale zou leiden. Aangemoedigd door de geblesseerde speelster waren we klaar voor deze moeilijke halve finale. Al snel werd duidelijk dat onze chauffeur de bus niet goed had ingeparkeerd. Er ontstond veel te veel ruimte op het middenveld en de tegenstanders konden gemakkelijk door onze verdediging komen. Dit resulteerde al snel in drie strafcorners tegen. Gelukkig was Lotte weer op dreef en hield haar doel schoon. Na één van de vele strafcorners konden we er snel uit komen via de rechterkant waar Nikki goed werd gevonden. Na een mooie dribbel en het passeren van haar tegenstandster zag zij Tess helemaal vrij staan voor het doel. Nikki probeerde de bal naar Tess te slaan, maar helaas werd deze pass op het laatste moment geblokt. Dit was toch echt de kans voor ons om op één nul te komen. In het verloop van de tijd kwamen wij niet meer aan hockeyen toe. De meiden waren vermoeid en konden het niet meer aanlopen. Na vele strafcorners stond er helaas 0-3 op het scorebord. Na de 0-3 kregen we opnieuw een mogelijkheid en werd Mirjam de diepte ingestuurd. Mirjam kon er alleen ‘net’ niet bij wat tot een reactie op de bank leidde. De coaches keken Mirjam vragend aan: Waarom heb je die bal niet?? In alle eerlijkheid zelfs voor Daphne Schippers was die bal veel te hard geweest. De scheidsrechter zag er de humor van in en deed er een paar minuten later een schepje bovenop en vroeg ook aan Mirjam waarom ze die bal niet had. In de laatste fase was er nog een schitterende dribbel langs de zijlijn en achterlijn gevolgd door het omspelen van Lotte, wat zorgde voor een terechte 0-4 eindstand. Na de wedstrijd kregen we als team nog een mooi compliment van de scheidsrechter. We waren een team die bleven lachen en strijden in het veld. De tegenstandsters waren vol lof over onze keepster Lotte. Zij had ons immers behoed voor een grotere nederlaag.
Na een mooie en lange dag waren de coaches vooral trots op de meiden. Om met 11 meiden deze prestatie op de mat te leggen is niet niks. Met een mooie derde plaats in de voorrondes kunnen we terugkijken op een leuke en geslaagde dag.